Język szwedzki to język północnogermański, którym posługuje się około 10 milionów ludzi w Szwecji (Sverige).
W 2007 roku w Finlandii było 290.000 rodowitych użytkowników języka szwedzkiego w Finlandii i 2,4 miliona osób posługujących się nim jako drugim językiem.
Język szwedzki jest blisko spokrewniony z norweskim i duńskim.
W roku 2010 szacuje się, że w krajach innych niż Szwecja i Finlandia językiem szwedzkim posługiwało się około 300 000 osób. Wielu z nich mieszka w USA, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Niemczech, a także w innych krajach skandynawskich, Francji, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Kanadzie i Australii.
Finlandia była rządzona przez Szwecję od XII wieku do 1809 roku. W tym okresie szwedzki był głównym językiem rządu i edukacji. Obecnie fiński i szwedzki mają równy status języków urzędowych w Finlandii.
W Estonii (Estland) istniały kiedyś społeczności szwedzkojęzyczne. Około tysiąca z tych Szwedów wyemigrowało na południową Ukrainę po tym, jak Estonia stała się częścią Imperium Rosyjskiego w XVIII wieku.
W czasie II wojny światowej inni Szwedzi uciekli z Estonii do Szwecji. Do dziś tylko nieliczni mieszkańcy Estonii mówią po szwedzku.
Pomiędzy 800 a 1100 rokiem n.e. w Szwecji używano dialektu języka staro-wschodniorzymskiego, znanego jako
jako runiczny szwedzki. Był on zapisywany za pomocą alfabetu runicznego. Różnił się on tylko nieznacznie od dialektu East Norse dialekt Danii, lub duński runiczny. Te dwa języki zaczęły się rozchodzić w 12 wieku.
Język szwedzki po raz pierwszy pojawił się w alfabecie łacińskim w 1225 roku w prawie westrogockim, kodeksie prawnym obowiązującym w prowincji West Gothland. Język, w którym napisano ten tekst, znany jest jako wczesny staroszwedzki klassisk fornsvenska, który był używany do około 1375 roku. Pod względem gramatycznym był on znacznie bardziej skomplikowany niż współczesny szwedzki.
W latach 1375-1526 język szwedzki był znany jako późny stary szwedzki (yngre fornsvenska).
Uległ on znacznemu uproszczeniu gramatycznemu i przesunięciu samogłosek, a w XVI wieku miał więcej
wspólnego z nowoczesnym językiem szwedzkim. W tym czasie szwedzki zapożyczył wiele
słów z łaciny, niskiego języka niemieckiego i niderlandzkiego.
Tłumaczenie Biblii na język szwedzki w 1526 roku uważa się za początek współczesnego języka szwedzkiego. Przyczyniło się ono do ustanowienia spójnej ortografii dla języka szwedzkiego, chociaż pisownia stosowana w tłumaczeniu nie była całkowicie spójna.
Współczesne zasady pisowni szwedzkiej zostały stworzone przez pisarza Carla Gustafa Leopolda, który został do tego upoważniony przez Akademię Szwedzką (Svenska Akademien). Jego propozycja została opublikowana w 1801 roku, a ostatecznie przyjęta przez Akademię w 1874 roku.
Pisownia została zreformowana w 1906 roku, a reforma ta została w pełni poparta przez Akademię Szwedzką dopiero w 1950 roku.
Pomocne linki:
Więcej szczegółów na temat szwedzkiej wymowy można znaleźć na stronie:
https://en.wikipedia.org/wiki/Swedish_alphabethttps://en.wikipedia.org/wiki/Swedish_phonology
Informacje o języku i kulturze szwedzkiej
http://en.wikipedia.org/wiki/Swedish_language
Internetowe lekcje szwedzkiego
http://www.onlineswedish.com
Szwedzkie zwroty
http://www.bbc.co.uk/languages/other/quickfix/swedish.shtml
http://travelphrase.com/swedish-phrasebook.php
- Ekologiczne życie w Szwecji: Jak Szwecja stała się liderem w zrównoważonym rozwoju? - 20 sierpnia 2024
- Życie na szwedzkiej wsi: Tradycje, zwyczaje i współczesne realia - 20 sierpnia 2024
- Szwedzkie festiwale i wydarzenia kulturalne, których nie możesz przegapić - 20 sierpnia 2024
2 komentarze do “Język szwedzki, alfabet i wymowa”
Możliwość komentowania została wyłączona.